2022 թ. ապրիլի 13-ին Հայաստանի Հանրապետության վարչապետը Ազգային ժողովի բարձրադիր ամբիոնից հայտարարեց, որ իբրև թե միջազգային հանրությունը պահանջում է իջեցնել Արցախի «նշաձողը»:

Պատմության մոռացությունը ծանր հիվանդություն է, որ խեղանդամում է հոգին, այնտեղից դուրս մղում սրբացած ավանդույթների, բարոյական բարձր ու ստուգված արժեքների կենարար ուժը և ուզածդ ժողովրդի շատ արագորեն կարող է վերածել մի անկազմակերպ , սպառողական հոգեբանությամբ ապրող, հայրենի հողի, մայրենի լեզվի նկատմամբ անտարբեր ամբոխի:

Ադրբեջանի նախագահի հոխորտանքներն եմ նայում. իր համար թշնամիներ շարունակում են մնալ Սերժ Սարգսյանն ու Ռոբերտ Քոչարյանը:

Քանի որ իրադարձությունները չափազանց արագ կարող են զարգանալ, ուստի ցավոք պետք է ընդունել ժամանակի այդ մարտահրավերը։

Պետական դավաճանի հետ պայմանավորված ելույթ է ունեցել հարևան գերագույն ոչխարը...

Ես ո՛չ, քո բառերով ասած` նախկինների համակիրն եմ, ո'չ էլ` ներկաների: Որպես ՀՀ շարքային քաղաքացի ուզում եմ տեսնել քո ասած մի ստորագրած թուղթ , որով Արցախը ճանաչվել է Ադրբեջանի մաս։

Ընդդիմություն ջան, օրինակ, ի՞նչն է խանգարում ձեզ ցինիկությանը պատասխանել ավելի մեծ ցինիկությամբ։

Այս մարդու պահվածքը երկու բան է հուշում. կամ հայրենիքի աննախադեպ դավաճան է կամ հոգեկան հիվանդ (գիժ)՝ երկուսից մեկը:

Հարավային Աֆրիկայի համալսարանի մուտքի մոտ փակցված հայտարարությունը.

Յուրաքանչյուր օրվա ավարտին այլևս թթվածին չկա, հավատ, որ ՎԱՂԸ կլինի, պարզապես ՉԿԱ: Այսպես է զգում Արցախում բնակվողների մեծամասնությունը: Այն, որ ադրբեջանի ահաբեկչական գործողությունները սաստկանում են և օղակը Արցախի շուրջ օր օրի սեղմվում է, դա տեսնում և ապրում է յուրաքանչյուրը. ապրում է չկոտրվելով, ձեռքերը ցավեցնելու աստիճան բռունցքած: Սա կյանքի ու մահու կռիվ է, գոյատևման և ոչնչացման կռիվ է, ու շատերը պատրաստ են հանուն գոյատևման անցնել այս սարսափի միջով: Սա իրականության մի մասն է՝ ծա՜նր, բայց գիտակցում, որ թշնամու առջև ծնկելը մեռնելու չափ ԱՄՈԹ է: